Sensizliğe alışmaya mı başlıyor yüreğim?
yoksa sessizlikte seni aramıyor mu artık gözlerim?
Yokluğunu yadırgamıyor mu benliğimin her bir hücresi?
O halde sen bende bitmeye başladın.
Telefonların ucunda duyduğun sesim azalmaya mı başladı?
Her gün gördüğün yüzüm, aralıklarla mı karşına çıktı?
Elin elime sadece başbaşayken mi değmeye başladı?
O halde sen bende bitmeye başladın.
Güne beraber başlayan yüreklerimiz uzaklara mı serpildi?
Bir dakika bile ayrı geçmezken araya uzun günler mi girdi?
Gelecek planları yapmalar bitip geçmişteki hatalar mı gündeme geldi?
O halde sen bende ölmeye başladın...
Kayıt Tarihi : 6.11.2008 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bitmeye başlayanlara...
Aşkın büyüklüğü özlemişliğin sıklığında saklıdır,Yanındayken bile özlemektir,dokunmaktır parmak uçlarında ki sancının adı.
.
Nötr noktasında kervan göçü yarılamıştır yüklendiğiyle..Her özleyişin aralığı biraz daha uzar,uzadıkça daha hızlanır gitmeler..Ve bir hayalet gibi sürgün olduğunda derinlerden,bedeni olsa da yanında sancımaz parmak uçların...Güzeldi şaire..Tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)