Gösterişli mezar taşlarıydı gördüğüm,
sıra sıra dizilmiş;
menekşeler, güllerle bezenmiş.
Acaba diyorum,
onlar yanıbaşınızdayken,
yaşıyorken, o çok sevdiklerinize,
o sarhoş eden menekşeden, gülden,
verdiniz mi hiç aşkla, gönülden?
Sonra seyrettim çiçeğe aşık bal arısını;
birinden ötekine konan.
Acizim açıklamaya bu aşkın sırrını.
Şimdi, bir şey istemiyorum sizden:
öldükten sonra toprağıma
çiçekler ekilsin.
Yeter ki, bu aşk eksilmesin.
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 17:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!