Martı konar
Mavi sulara
Küçücük kanadını süzerek
Gidememişti soyuyla uzaklara
Anlar dalgacıklar hüznünü
Onu incitmeden
Uyutmak ister
Koynunda
Belli ki balıklar sevmiştir onu
Edalı bakışlarla dansa çağırıp
Unutturmak isterler yalnızlığını
Soylu, mink martı
Sevmişti dostluğu
Bitmese de yalnızlık
Mutluydu artık.
Kayıt Tarihi : 17.9.2007 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)