Bitmemiş... Şiiri - Hakan Karacanoğlu

üzgün...
kırılmış...
sitemkar...
aşka ne kadar uzaksa,
yalnızlığa o kadar yakın.
isterken sarılmayı ki,
tam isterken dokunmayı,
batmış dikenlerin acısıyla,
bülbül misali,
gözü yaşlı...
efgarı büyük...
figanı acı...
sularken toprağını,
sularken ayrılığı,
ve sularken siyahı,
ve küfrederken hayata,
yüreğinin çarpıntısını hissetmeyecek kadar bitkisel.

keşke dolanmasaydı yalnızlığı boynuna,
sarılmasaydı geceye sahipsiz,
küçücük bir yavru kadar ürkektir o,
bitmemiş hayatına son noktayı koyacak kadar da
gözü kara...