Bitmemiş aşklar senfonisi aşk mı tövbe

Has ipekten mendilimi yar işledi oya oya
ucu kırık bir mıhla
asılı kaldı aşk'ımız çarmıhta

buharları üstünde
henüz soğumamış
taze ölüyüm

göz göz
ak mermer
damla damla akar su
su mermeri eritir

tesellim diriyim demelerde

bitmemiş bir aşk'ın rituelindeyiz
yüreğim giyinmiş kara
şalımız siyah

yüksek ateşle
derece kırk
geçirince havale
tutmuşlar buz gibi suya

ben şimdi
diri mi
ölü müyüm

yazık deyip ağlamışlar
vahlamışlar
aşk'ı daha çok körpe diye diye
vurmuşlar dizlerine

taze sıcak
ve kurak
az önceydi ölümüm

nabız nabız
düğüm düğüm

ve paslı
acımasız ucu kırık mıhla
ciğer deldi misali
delik deşik

büyük bir ateş yakılmış meydanda
harman harman ki
alev alev

kaçıl desem de kendime
yankı yapar sesim

bedenim küçüçük iki nokta
bu meyanda
ağıyorum göğe
her şey nasıl da tersine

müjdesi ne kurtuluşun
elimizi tutan kim

buharlanmış kanatlanmada ki ruhum
şimdi takada ki
her cinsten bir çifti kurtaran nuh'um
her çiftten bir nokta
ışıyor gök

mutlaka bu fidan kurumadan
dikilmeli
kaidesiyle
bu adalet ağacı

en geç önümüzdeki baharda
yürek harda

ne mutlu bana ki
taze ölüyüm

ölmüştüm biraz önce
ağlayayım mı kendi ölüme
ağıtım yoksa

üç kez
çalkaladım ağzımı aşk'a tövbe
dedimse de

lime lime
didik didik
zaman paçavra
yanık kokulu
biz şimdi hangi fikrin şehidiydik

tuğba ağacının liflerinden
cennet kokulu
urbadır giyindiğimiz

yandık yar
sıcak ıslak
kurak tenimiz

10/Kasım/2012/Cumartesi