Bitmemeliydik Şiiri - İsmail Kocakaplan 2

bitmemeliydik
en ıssız yıldızları avladık
titrekti ellerimiz mavera
en sahipsiz isyanlar sendeydi
bilinmeyen türdendi çiçeklerin
kaybetmek en büyük korkuydu seni
ondandır okşamadık anka tüylerini
şaşkındık rüzgarına karşı ne tapmalıydık
boş anında senidemi avlamalıydık
kahire çölü kadar gizemliydin
everest kadar gururlu
sabır kan akıtan nehirdi
anları asırlar gibi içtik
çıldırmıştık bir tohum kadar
yinede ahımızı duymadı hiçbir can
ve yıllar senide öğüttü
mevsimler değişti sende çözüldün
tüm şifrelerin kırıldı birer birer
çaresizligin avuçlarımda kaldı
dokunmalı-mıydım tenine hissetmelimiydim
anladımki hep imkansız olmalıydın
kavuşmak bir bitişti ikimiz için
seni okyanusların gizemli sularına salmalıydım