Bitmeli Şiiri - Emre Korkmaz 2

Zafiyetimin buyruğudur
Huyudur zaaflarımın arasından ten seçerken
Geçerken ucube gibi koyu gölgeli balkonun dibi
Aklıma geliyor eski anılar
Sürüyorum ilk defa dört tekerlekli bisikletimi
Bisiklet mavi
Bitmeli diyorum bitmeli

Mahallemi değiştiriyorum yedi yaşımda
Geride bıraktık Çinçinderesi’ni
Uzun bir ara
Ve ardından sen gelirsin başıma
Bitmeli diyorum bitmeli

Koca adam oluyoruz velhasılında
Soğuk barut çınlar kulağımızda
Geride bıraktık Haramidere’sini
En önemli yer ise hatırlanmaz
Oraya bir gençlik serptik gitti
Bitmeli diyorum bitmeli

Bitmiyor geberisicesi, devam ediyor hala
Devam eden diyorum
Devam eden şuan, bitmeli.