Artık benim aşka inancım kalmadı !
İnsanlara inancım bitmeli artık .
Şekilden şekile giren şerefsizlerle.
Bu saatten sonra muhabbetim bitmeli .
İstemiyorum artık boyalı ayakkabılar.
Ütülü pantolonlar ve gömlekler .
Bundan sonra kimse beni asla ilgilendirmez.
Onlar benim için yaşarken öldü zaten .
Var,mı tabiat kadar doğal ve güzel .
Hayvanlar kadar eşine sadık namuslu.
Her şeyin emitasyomu çıktı şimdi !
İnsanlara benim güvenim kalmadı.
Nerede o eski sevgi dostluklar .
Döven ile dövdüğümüz harmanlar !!
Sokak çeşmeleri ve o mübarek ramazanlar .
Dedemin ninemin anamın babamın ve
benim yaşadığım o güzel yıllar.
01.04.2016.
Fethiye.
Kayıt Tarihi : 7.6.2018 23:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!