Bitmeli Şiiri - Abbas Paksoy

Bitmeli artık, bu azgınlık.
Bitmeli artık, bu vurgunluk.
Bitmeli artık, bu dargınlık.
Bir çare bulak, derdimize,

Dürüst insanlar, çoğalmalı.
Dört bir tarafa, dağılmalı.
İnsan değildir, ağıl malı.
Kötü ruhlar, gitmeli gayrı.

Deve’yi, habut'uyla yutan.
Sahillerde, çıplanıp yatan,
Fakir, bulamazken keten,
Nereden alınır, bu saten.

Aç insana, sevgi satarlar.
Kendileri, yağlı yutarlar.
Yoksulu, geriye iterler.
Onları da, yitmeli gayrı.

Paksoy hep söyler, doğru söz’ü.
Vardır, her sözün asıl öz’ü.
Yüreklere, koyarlar köz’ü.
Bunları da, yakmalı gayrı.