Yazmadı mı kimse sana bir şiir,
Hep mi düşlerde saklı kaldı gerçeklerin?
Bırak da hayalimde olayım seninle,
Ne de olsa bu dünyada olmadıktan sonra.
Bırak da orada seveyim seni,
Gözlerine bakarak, usulca…
Sen başkalarının dizelerine dalmışken,
Kendin için çağlayan nehirden habersizsin.
“Zaten akıyor” diyorsun belki,
Ama bil ki o nehir yalnızca sana akar.
Sana yazılmış en güzel bestenin
Sesinden bile habersizsin.
Ne zaman duyacaksın kendi sesini?
Bir radyo kanalı bulunca mı?
Bilirim, şiir seversin…
Ama hiç kendine yazılanı duydun mu?
Sene yirmi dört, yirmi beş,
Gece yarısını geçmiş biraz,
Kalbim buruk bir hüzünle düşünür seni.
Hiç gitmeyen hayalimde,
Her an yanı başımdaymışsın gibi
Hissettirirsin kendini.
Ey muhitimi viran eden düşünce,
Ne istedin benden?
“Seviyorum” dedin de,
Ben mi dedim sana:
“Gözünü seveyim bulaştırma beni”? diye
Yapma artık.
Sürgün etme duygularımı.
Bitmedi mi vaktim?
Seninle kavuşmayı özledim.
Kayıt Tarihi : 27.12.2025 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kahve Kokusu




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!