Bitmedi., Şiiri - Mehmet Sani Özel

Bitmedi..,
Nefes aldığın müddetçe hayat
Yanıldığını her anladıkça heyhat ve
Yaşadıkça kalpten kalbe rücu, seyahat
Hamd, şükür ve tövbe istiğfar bitmedi

Gözlerin semanın boşluğunda döndükçe
Akşam yanıp, sabaha kandiller söndükçe
Siyahı beyazı ve ikisi arasındakileri gördükçe
Kader (Kudreti İlahi) hayra ve şerre ağlarını ördükçe
Selama, iyi işlere ve tebessüme vakit var! Bitmedi

Bitmedi, Allah için ab-dest alıp aşk etmeye
Bitmedi, Hikmet-i İlâhiye, hükme akıl yürütmeye
Bitmedi, İlahi Mecazı öğretmeye, yeni yetmeye
Bitmedi, Selatin Tuncina okuyup, niyaz etmeye
Bitmedi, Hakkı üstün tutup, Sıratıl müstakime
Gitmeli, vakit var! Rıza-yı Bâri’ye gayret bitmedi

Bitmedi, “Yarın Kıyamet Kopacak! ” olsa bitmedi
Müslüman, elindeki fidanı dikmeden dönüp gitmedi
Hangi çoban, ölüm korkusundan sürüsünü gütmedi?
Hangi ocak, “Emr-i Hak” tan evvel söndü, tütmedi?
Ömür çile olsa da yaşanacak, yaşanmalı bitmedi
Bitsin dedin kaza, keder, husuf küsuf bitmedi
Bitmedi can cazım.. Gün ikindi bitmedi

Bitmedi, sarfınazar ettiğin dünyada, hile bitmedi
Bitmedi fitne fesat, debdebe, şaşaa ve hile bitmedi
Bitmedi garez, kin, dosttan dosta sille tokat bitmedi
Bitmedi, sabrı sükutu gözetene, hayra mühlet bitmedi
Bitmedi, Emr-i Bi-l-maruftan söz edene ülfet bitmedi
Bitmedi, bağrından köz alıp tütmedikçe ömür bitmedi
Bitmedi, kahrından Tevvaba dönüp gitmedikçe bitmedi
Bitmedi.. Kıyam, rükuu, secde, selam, niyaz bitmedi

Bitmedi henüz, siyah beyaza müfteri, tain
Bir bedende iki kol, biri diğerine düşman, hain
Düşün gerçeğinde, süresiz mesaide şeytan, o(!) lain
Kolay mı sandın içmek, içine kor düştüğünde ki, main?
Ey iman! Sürur et göğsüme, acısa da canım, iliklerime kadar in
İn ki, yed-i emin sanılan o menfur fitneden kurtulsun elim
İn ki, inim inim inlesin, ahde vefasızlık eden cürüm, cerim
Ve zaten samimiyetsizlikten bozuldu bereket, düştü verim
Ya Kerim., Döndükçe dilim, isteyeceğim bitmedi

Bitmedi hayr-hasenat, Hakkı tebliğ ve teberru bitmedi
Vifak ve vicdan vaki, yürek ısındığı yere sırtını dönüp gitmedi
Kıyam var, gönülden gönül e. İnleme, beddua yeri göğü titretmedi
Vakar-i kutsi İman, yaşıyor göğüslerde. Kaybolmadı yitmedi
Biliyor insan; Habille Kabilin arasını bozan fitneydi
Bitmedi, na-mütenahi intizar ediyor, maktul cenin
Hâdî sadrını siper etmiş küfre ki, kendinden emin
Kim diyor, yada diyecek; bu kepaze hayat senin?
Heyhat! Eli kolu bağlanmış olsa da, haklı velim
“Nasrun minallahi ve fethun garib..” Bitmedi

Bitmedi, kavgalı hala İbrahim’in çocukları
Kanla teri yoğurdu, insanların ihsan yolculukları
Kıyametin arifesinde, üç aşağı, beş yukarı
İlahi; izzetin, celalin hakkı için..
Koyma yerlere edebi, sulhu
Mahzun bırakma vakarı
...

05.06.2010