Bitmedi… Şiiri - İbrahim Şengün

Bedenimin sol yanında biriktirdim,
Gün geçti/
Ve gün geçtikçe çoğaldı,
Hissettim.
Bir vuslat bir özlemdin sen.

Sakladım/ herkesten,
Sen benim sırrımdın.
Derinlere gömdüğüm, hüznümdün.

Korktum / aslında nafile bir korku
Ne kadar korksam da
Çıkmaktan zorlandığım
Zirveydin / gönlümdeki.
Özetle benimdin,benleydin ya da/
Ben öyle sandım.

Salıveriyorum şimdi içimde kanatlanan
Allı pullu renklerdeki güvercinleri,
Kimselere söylemeyeceğim,
Bir giz bir sır olacaksın içimde…

İçimde var olan sen’i ben bildiğim
Gözlerimde biriken yaşlara and olsun ki;
Ne hafızamda, ne gönlümde
Varlığın/ varlığına adadığım sevgim;
/Bitmedi…
/Bitmedi…
/Bi_te_mez_ki…