Bitmedi... Şiiri - Ömer Faruk Kılıç

İnsan meğerse sevdiği zaman yaşıyormuş,

Sevdiği yanındaysa nefes alıyormuş,

Ben ne zamandır bir ölüyüm,

Ve ne zamandır nefessizim…

Peki bunları sen biliyormusun?

Sevmek hayattan zevk almakmış,

Umutla dolup,hayaller kurup,

Yaşama sımsıkı sarılmakmış.

Birgün “BİTTİ” dediğinde ise;

Canından can alınmakmış…

Giden gittikten sonra,

Senin kalbin hala acıyorsa,

Gözlerinden yaşlar akıyorsa,

Elin telefonlara gidiyorsa…

Hala seviyorsun demektir…

Yazın ortasında bile üşürsün artık,

O upuzun gündüzler sana kısacıktır,

Ama tüm geceler en uzun ömrüyle senindir,

Beklesende binbir umutla “birgün gelecek” diye,

Bu sadece yüreğinin söylediği bir yalandır…

Hasretler kapında nöbettedir,

Şarkılar arkadaşın,yıldızlar umutlarındır.

Akıttığın her damlada acın katlanır…

Yüreğin binlerce kez dağlanır.

Gidenler gitmeleriyle kalır,

Bıraktıkları acılarla hatırlanır,

Gözyaşların şahittir senin sevgine…

Boşver üzülme…

Utanması gerekenler elbet birgün utanır,

Elbet birgün birileride onu,

Seni ağlattığı gibi ağlatır…