Bitlis'te Düşer İlk Kar Tanesi

Bitlis'e düşer ilk kar tanesi.
Beyaz'a bürünür asırlık kalesi.
Yürüyorum karlı yollarda
Hiç kimsecikler yok ortalıkta
Bir karanlık, bir gökyüzü bir de ben.
Sahipsiz midir benim yurdum?
Yoksa viran mı olmuş hanesi?

Bitlis'e düşer ilk kar tanesi.
Günlerden pazartesi.
Saat gecenin ertesi.
Ve hüzünlü bir veda arefesi.
Öyle bir soğuk ki kesiyor nefesi.
Asi ve hoyrat rüzgarın sesi,
Korkutuyor herkesi.
Ama ben hiç üşümüyorum.
Ve de hiç korkmuyorum.
Yürüyorum ve üzerimde iki şey var.
Biri anamın duası,
Öbürü Dideban Dağı'nın gölgesi.

Bitlis'te düşer ilk kar tanesi.
Dökülür gökten kar ile,
Kaderimin her bir sahifesi.
Ötelerden gelir.
Yüce Ruhlar taifesi.
Ey kimsesizler kimsesi.
Beyaza bürünmek,
Asırlık Kalenin mi kaderi?
Yoksa benim mi?