Bitlis'te Çocukluk Şiiri - Yunus Öndoğan

BİTLİS'TE ÇOCUKLUK

Mahalle bakkalından leblebi tozu,
Biraz da bisküvi arasına lokum alınırdı.
Mutluluk oyunlarda paylaşmaktı kozu,
Akşamlara kadar dışarıda kalınırdı.

Gazoz kapağı altın gibi değerliydi.
Şans talih çekmek büyük eğlenceydi.
Topanç çevirmek ustalık işiydi.
Çember sürmek acayip bir şeydi.

Kışın tahunkle yarışlar yapılırdı.
Kar yağınca kulumpa açılırdı.
Evde bunalınca dışarı kaçılırdı.
Damlardan karın içine atlanırdı.

Yazın buz gibi eşkimo yiyilirdi.
Trabzon ayakkabılar giyilirdi.
Çocukları korkutmak için,
Hermehozan pacedan uzan,
Ge bu çocuğu apar ezan deyilirdi.

Civciv beslemek adeta gelenekti.
Buzda kaymak büyük yetenekti.
Salçalı ekmek ziyafet demekti.
Gofret satmak da bir emekti.

Bayramlıklar geceden giyilirdi.
Sabah şeker toplamaya gidilirdi.
Herkes filinta gibiydi bayramda.
Parasına gülle oynanırdı damda.

Boyacılık yapan çocuklar vardı.
Ayakkabını boyelyem abi diyen.
Ayakkabı boyalayıp cilalayarak,
Helalinden bir tike ekmek yiyen.

Dağlara gidilirdi uçkun toplamaya.
Kayaların üzerinden bir bir hoplamaya.
Sapan ile kuş avına gidilirdi.
Yollara enteresan çizgiler çizilirdi.

Bahçelerden meyve aşırılırdı.
Yeni bir oyuncak görünce şaşırılırdı.
Video filmleri izlenirdi kahvelerde.
Evcilik oyunları oynanırdı evlerde.

Golde yüzmek istersen eğer,
Bir taş, bir çimen atmak kuraldı.
Yüzmeyi en iyi başaran kişi,
Kendince en büyük kraldı.

Göz bağlama, çalo çalo, birdirbir,
İddiasına girilirdi bire bir.
Meqet'de pineki büyük keyifti,
Tehmeq'e çıkmak zorlu bir işti.

Dama terence ile tırmanılırdı.
Kovboy kovboyculuk oynanırdı.
Oyuncak silahlar sıkılırdı.
Vurulan yalandan yere yıkılırdı.

Sabah sıcak ekmek ve peynir.
Kahvaltının en güzel yeriydi.
Bitlis'te çocukluk;
Dünyanın en güzel şeyiydi.