Bitlis'te Bahar Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

Baharı gelmiştir memleketimin,
Hizan’ında çiçek açmış nar şimdi.
Her tarafı yeşil aziz Bitlis’in,
Süphan Dağı, benek-benek kar şimdi.

Karlar erir, coşar bütün ırmaklar,
Dağa gider, şehirdeki aç kurtlar.
Damla-damla filizlenir umutlar,
Menekşeyi, deste eder yar şimdi.

Nemrut’ta göçerler, kurar otağı,
Yiğidin altında, bir yer yatağı,
“Beri” kızlarının, başta yaşmağı,
Peynirin en hası, orda var şimdi.

Adilcevaz, çiçek-çiçek süslenir,
Sütey Yayla, kar suyuyla beslenir.
Göçmen kuşlar, avcılara seslenir,
Fişeklikler, tüfeklere çar şimdi.

Ahlat efsanedir tarih içinde,
Dört mahalle, dördü tarih düşünde.
Nazik Gölü, Ovakışla önünde,
Kasrik, Bahçe, Köçerlere dar şimdi.

Sular deli boran tüm derelerde,
Keklikler ötüşür, dağ-tepelerde,
Avcılar yer alır metelislerde,
Damlarda atılır, gülle-zar şimdi.

Güroymak’ta, deste-deste kaynaklar,
Yaylasında, sürü-sürü kuzular.
Tandırına verilirken oğlaklar,
Avşoruna doyum olmaz, zor şimdi.

Tatvan’mda güller açar, el yanar,
Mutki’sinde, ceviz bağlar ağaçlar,
Selâm durur kovan-kovan arılar,
Yanan ateş, yüreğimde kor şimdi.

Sevdana tutulan beden üşüyor,
Yüreğim bir tandır, hasret pişiyor.
“Bitlis” desen, kalem elden düşüyor,
Hasbahçe’de, beyaz dutlar mor şimdi.