Bitlis'im Şiiri - Yunus Öndoğan

Asil bir ruh taşır bünyesinde,
Soylu bir Beyefendidir Bitlis'im.
Kadim Kent yazar künyesinde,
Buram buram tarih kokar Bitlis'im.

Ortasında uzanır heybetli kalesi,
Görsel bir şölen sunar Bitlis'im.
Bahçesinde açar gülü, lalesi.
Misk-i amber şaçar Bitlis'im.

Gençler ile sohbetlere katılır,
Bir baba sözü gibidir Bitlis'im.
Soğuk gecelerinde huzurla yatılır,
Üşüyeni yorgan gibi sarar Bitlisim.

Kışın yağan bembeyaz karı,
Bir gelinlik gibi giyer Bitlis'im.
Üzerine kuşanmış namusu, arı.
Dört yana nam salmış Bitlis'im.

Tarih iyi bilir değerini ve şanını,
Meşhur bir destandır Bitlis'im.
Yüce dağlar sarmış etrafını,
Dağlara yoldaş olmuş Bitlis'im.

Medreseleri, köşkleri ve hanları,
Sarıp sarmalamış Bitlis'im.
Kendisine aşık etmiş canları,
Tutkulu bir kara sevdadır Bitlis'im

Buz gibi sular geçer içinden,
Yanan kalplere devadır Bitlis'im.
Kolay kolay küsmez birinden,
Ana kucağı gibi sıcaktır Bitlis'im.

Dillerde söylenir hep onun adı,
Bir uzun hava gibidir Bitlis'im.
Uzanır gider ta ötelere feryadı,
Gökte yuvasız kuştur Bitlis'im.

Doğu, Güneydoğuyu birbirine bağlar,
Sevgiye giden köprüdür Bitlis'im.
İçinde uzanır yemyeşil bağlar,
Vadide açan çiçektir Bitlis'im.

Büryanı ile damaklara hitap eder,
Usta bir aşçı gibidir Bitlis'im.
Uğramasın ona ne gam, ne keder,
Hep mutlu ve şad olsun Bitlis'im.

Bitlis sohbet olur, türkü olur, şiir olur,
Dökülür kalplerden dillere.
Apansız bir veda gibi kaybolur,
Kendi kendine gurbet olur Bitlis'im.