Bitlis'e Şiiri - Yunus Öndoğan

Hani bazen hayal kurar ya insan.
Geçmişin gölgesinde,
Bir solukluk mola verir ya insan.
İşte o anda canlanır koskoca mazi.
Bir tatlı tebessüm bırakır yüzde hatıralar.
Çocukluğun, gençliğin geçer gözlerinden.
Nerede olduğun farketmez.
Toprak olanca ihtişamıyla,
Memleket kokar...

Gökyüzü artık maviye değil.
Bitlis'e çalar.
Bitlislice çiseler yağmur...
"Başım gözüm üstüne gelmişsen"
Sesleri yankılanır kulaklarında.
"Nicesen iyisen" diye hal hatır sorar hatıralar.
"Gel otır bi çay iç"
Konukseverliğiyle savrulur dağlar.
Yüreğin Bitlis deresi olur,
Gecenin içine akar.
Boğazına kadar batarsın.
Anlamını yitirmiş keşkelere.
Koskoca mazi çocuklar gibi ağlar.
"Oğıl Allah seni iki cihande de eziz ede"
Duasıyla uğurlar anan baban.
"Evin berhın şen ole."
Vedasıyla çıkarsın hatıralardan...