Bitler Yarıştı Şiiri - Ahmet Kurt

Kemikler uçuştu sema karardı,
Günün ışığıyla İtler yarıştı.
Kanları emildi, renkler sarardı,
Uzak yakın duyan bitler yarıştı.

Duydular susamış tarlalar, mamur,
Fırını beklermiş karılmış hamur,
Hizaya dizildi diz boyu çamur,
Dağlardan ovaya otlar yarıştı.

Planlar değişti toylar kuruldu,
Başına dikilen bekçi vuruldu,
Kafalar çekildi seyre duruldu,
Gökyüzüne doğru katlar yarıştı.

Gökyüzü dar geldi, indiler yere,
Sam yeli vuruyor sahilden sere,
Köprüler, kavşaklar geçildi dere,
Göllerde, denizde yatlar yarıştı.

Firavunlar gibi, gösteriş coştu,
Akraba, evlatlar, yakınlar koştu,
Kırılan cevizler binleri aştı,
Hünkâr sofrasında tatlar yarıştı.

Mahcup simalar da açıldı güller,
Çözüldü lal gibi tutulan diller,
Piste yaklaşınca sarıldı beller,
Sokak ortasında etler yarıştı.

Türlü cinsi vardı meydana dalan,
İmana saklandı binlerce yalan,
Şimdi masumlar var uzaktan gülen,
Yemyeşil parkurda atlar yarıştı.

Hışımla çatıldı mecalsiz kaşlar,
Yönünü şaşırdı atılan taşlar,
Anlamsızdı artık dökülen yaşlar,
Meydana vurulan setler yarıştı.