Bitkinim Şiiri - Kenan Faik

Yaksam ne gemileri...
Korkunun dağarcığında yok, seddlere isyan
Ve tükendiğim bir ömre direnmeye
Kalmadı artık mecalim...
Değil ırmaklar gibi...
Denizler...
Kulaçlarımla baş etmem dalgalarla ne mümkün...
Yarlardan yuvarlanan kayaları
Durdurabilir misin söyle
Ne mümkün?
Yol alırken diplere sökün sökün...
Yağmurlar
İşte bu yüzden
Terkeder küsüp göklere
Bulutları...
İşte bu yüzden
Dur diyemezsin sellere küsüp...
Şiirlere neden vurdum kendimi
Neden bu isyanım
Izdırabım neden?
Bir bilsen
Ahh bir bilsen...
Yalan vakitlere
Yalan kalabalıklara
Yalan gecelere
Yalan dostlara
Nasıl direnebilirim böyle?
Söyle...
Bitkinim, göçüm kahır kahır
Bitkinim, yok işte bu yüzden takatim
El yordamı bir ömrün nihayetindeyim
Gönlüm öyle yaşlanmış
Sevdam eli bastonlu...
Gece deme
Üşüyorum...
Ses verme
Heyecandan düşüyorum...
Öyle bir kısır döngüye sarmışım ki sana olan sevdamı
İçinden çıkamıyorum...
Dehlizlerinde
Kayboluyorum...