Bitiyorsun sen baba Şiiri - Yaşar Kopuz

Kollarının içinde yumuk yumuk uyumak,
Omuzunda yüzümün buruş buruş olması,
Sonra da ter içinde uyanmak,
Akide şekerlerini avucundan emmek,
Ne büyük mutluluktu.

Ne güzel günlerdi yolunu gözlemek,
Ne büyük mutluluktu yaz ayları omuzlarından atlamak denize,
Kocaman avuçlarının elimi sıkı sıkı tutması,
Saçlarımı okşayarak göğsüne yatırmaların,
Bebeğim, balım, pamuk kızım demelerin,
Ne büyük mutluluktu.

Senle yıllara meydan okumak, büyümek, serpilmek,
Arkamda kocaman dağım var demek,
Güvenle, huzurla, sevgiyle,
Ne güzeldi.

Neden sanki, neden gittin,
Özlemiyor musun buruş buruş yüzümü ha,
Özlemiyor musun pamuk kızını,
Gelin oluşumu, yemekler yapışımı,
Özlemiyor musun.

Bir bilsen o kocaman dağsızlığın korkusunu,
Bir bilsen yüreğimdeki nefrete dönen sevginin eksilişini,
Nefret de sevgiymiş meğer,
Bir bilsen böylece içimde bitemeyişini.

Gözlerim yaşla doluyor baba,
Oturduğum kucağını hissedemiyorum artık,
Hasretim artıyor sana,
Damlayan her damla yaşımla düşüyorsun,
Gittikçe azalıyor damlalar,
Bitmiyorlar,
Ama sen bitiyorsun.

01.11.2014 İst.