Bitiyorsun... Şiiri - Meczub Ehli Hercai

Ben cehaletimle keşfettim affet ama bir cahilliği,
Her kelamın kaynağını, her kalemin anlamını biliyorsun,
Sanki güneşi söndürüp yıldızlara sen örtüyorsun geceyi,
Ama benim cehaletimle bildiğim bir kıymeti bilmiyorsun…

Hep aşk dedim ellerindeyken mutluluğun adına,
Sen sevdayı yokluktan ibaret mi zannediyorsun,
Gönlünü, gözlerini hatta sözlerini verdin yanıma,
Ama kanatlarımı kırabilmek için bir değer vermiyorsun…

Ben aydım sende dört döndüğüm dünyam,
Bir gülde gizliydin ama şimdi soluyorsun,
İçinde olduğun gecemdi benim en güzel rüyam,
Şimdi bir daha düşlerimin olmayacağını söylüyorsun…

Gündüzümü geceme düşkün bir kardeş ettin,
Bilerek karanlıkları ışıtan mumumu söndürüyorsun,
Her köşeme aşkının adını ellerinle yazdın çizdin,
Şimdi bana “adımı yüreğinden bile sil” diyorsun…

Yağmurlara sığındım kurak kalplerden kaçtım,
Verdiğin bir damla suya bu acı deryada sevgimi diyorsun?
Çöllere düştüm sanki ben aşk denen seraba açtım,
Artık günebakanların geceyi sevdiği kadar bile sevmiyorsun…

Sabahlarımın güneşi bulutlar ardında saklanır artık,
Bir yerlerde belki sende bir güneşe hayran kalıyorsun,
Yemeden içmeden kesilir oldum kuru ekmeğime gözyaşım katık,
Bir bitiş bitti ki peşinden gelmemem için iz bırakmadan gidiyorsun…