Bitişine Yazgı Şiiri - Sinan Erdoğan

Yüreğimde düğüm üstüne kör düğüm
Bense acemi denizci düğüm garibi
Sevdalardan yorgun biçareyim ben
Neye yarar ki nasihatlar
Düşüncelerine kim gem vurmuş ki
Alışamadım hala yıldızsız gecelere
Hala dilimde sakıncalı sözler
Karanlık hala ürkütür içimi
Düşünüyorumda bazen geçmişi
Nereye baksam senden bir iz;
Tenimde ellerinin
Aklımda suretinin
Birlikte Gezdiğimiz sokaklarda
Mendil satan çocuğun gözlerinde
Senden bir iz,
Başımı ne yöne çevirsem
Sana benzeyen bir suret
Herkes sen ama, hiç biri sen değil
Ha bide bende kalan eşyaların var
Onlar benim için artık hayatın anlamı
Giymişsem üstüme verdiğin kazağını
Sen olurum bir anda, güler gözlerimin içi
Sonra birden yağmur bulutları sarar
Gözlerimin kahverengi halkalarını
Hani çok beğenirdin onları, bakmaya doyamazdın
Şimdi öylesine solgun ve üzgünler ki
Kimselere ışıl ışıl bakmıyor artık
Belki sana bile...
Kırılmış, yıpranmış resmine bile
Daha ne kadar sürer bilmem sensizliğim
Oysa senden evvel de bir hayatım vardı
Mutluydumda kendi çapımda
Neden olmuyor şimdi sensiz
Ne güneş eskisi kadar parlak
Ne ay ısıtmıyor artık içimi
Delilik bile yapmıyorum artık sensiz
Hani ikimizde birbirimizden deliydik
Galiba ben daha deliymişim
Terkedip gittim seni
Sırf sana aşığım diye
Sırf sen beni deliler gibi seviyorsun diye
Başkası duysa güler
E madem seviyordunuz
Neden bırakıp gittiniz birbirinizi
Bilmiyorum galiba bu
Hayatın bize oynadığı garip bir oyun
Biz öğrenemeden bitti
Şimdi başkaları ile oynamak zorundayız bu oyunu
Ben hala öğrenemedim
Ya sen?