Bitişin Başlangıcı Şiiri - Nergiz Garibli

Dokunur bir sevgi parmaklarımın uçlarına
Evet, yine ben!
Çocuk deyip, hor gördüğün..
Ben!
Yalnızdım geldim, kovuldum sevginden...
Mahrum ettin beni bütün güzelliklerden
Şarkıların bir anlamı yok sevgilerde
Yalan, yanlış bilgilerde yaşıyorum bu hayatı...
Hor görülmüş bir sevgi var ellerimde
Yalnızlığı arıyorum seninle olduğumuz yerlerde
Artık senli anılara dayanamıyorum
Canımı yakıyor bu sevda, bu ihanet...
Saçmalık deyip geçtiklerimdendin belki de
Bir o kadar da önemsediğim
Sevgimi sensiz dünlere yazdım...
Belki dönersin diye kapılarımı kapattım
Canımı yakıyor bu aşk, bu sevgi...
Parçalanır ellerim, ayaklarım
Sevgi tutsağı bu tel sokaklarda.
Ellerim tertemiz, ruhum kirli buralarda...
Kurtuluşum sendin, özlemim sen...
Ama yanlış, ama doğru
Sevdim ben!
Bir yalnızlık özlemiyle tutuştu ellerim,
Hiçliği ararken o boş sokaklarda
Sana rastladım...
Ellerim küçücük bir çocuk gibi
Sevgilerimi sana sakladım.
Ne üzüldüm, ne sevindim gelişine...
Bir buhrana sürükledi gelişin...
Daha gelmeden,
Git ''Ey, Sevgili''!
Özgürlük engellenmiş dudaklarda sevdim seni,
Hiçliğimi ararcasına...
Ne vardın, ne yoktun bu loş sokaklarda
Gölgelerle maskeli baloydu kimliğim...
Ne vardın, ne yoktun yalnızlığım!
Daha gelmeden,
Git ''Ey, Sevgili''!