Bitişik Sevda Şiiri - Muhsin Koçak

İlk duyduğum sesine titremişti yüreğim,

'CAN', tıkanmıştı soluğumda...

En derinindeydi hayata küs hasret,

yokluğunu haykırmıştı içimdeki çocuk...

Bir kelime oyununa gebe,
santraç taşlarına saklıydı hilesi,

kapalıydı geçmişinden gönül kapıları,

konuşturmalıydı ustalığını taşlarında yürek,

son hamlesiydi gönül sahnesinin,

yenmeliydi talihsizliğini aşkın,

ürkek bir güvercin edası yüreği,

yaralı martı sesinde saklı çığlığı,

kırıktı kanadı serçenin,

doluya tutulmuştu,

yağmurdan kaçarken sevdası...

acımasızlığında kıyım kıyım

geçerken süzgecinden hayatın...

Galipti kader oyunlarına hasret,

kardelen inadında doğurmuştu aşkı,

güneşe özlemi kıymıştı hasret canına,

akmıştı yüreğimin çorak özlemine,

gözlerinden, al yanağa bir damla yaş...

Yeni-k-ti kader,kara sevdaya.

birleşmişti ırmaklar, gönül deryasında...

AŞK doğrumuştu özlem yüklü hayat...

yıkmıştı utanç duvarlarını,

kardelen yüreğe güneş doğmuştu.

can pahasına...

Formatladı gönül tüm geçmişini,

nakış nakış yüreğine sevda işlemişti,

küllerinden bitişik sevda dirilmişti,

özlem yüklü bulut uzaklığı haykırışında....

Et-Tırnak-tır aşk,
gelmez şakaya,

bedenden ayırır başını,

tutulduğun kara sevda...

ayrılmaz parçalardır

gönül dünyasında...

Aradığın diğer yarındır oysa aşk,

adı düşmez dilinden,
adadığın yüreğinde kor ateş...
BİTİŞİK SEVDA..