Ağaç
ki
yüklenir mi yaprağına.
Oysa
Şavkın kandırır
geceyi.
Ayaz kırılır.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
*
''Her 'Hoşça kal' seremonisinin ardındaki firak'tan sonra; ilk işim banyoya gidip, elime geçirdiğim boktan bir makasla saçlarımı kesmek olur...
Genelde kadınlar yaparlar bunu.../ filmlerde falan görürdüm... / Görürdüm de bir anlam veremezdim o davranışın ardındaki psikoza...
Ben tanınmamak için kestim saçlarımı bi kaç gün önce...
Kendimi; üzerimde hissettiğim milyonlarca lânet bakıştan kaçırmak için...
Giden sevgiliyle beraber yürüdüğümüz zamanın, içine girdiğimiz mékânın, duvarların, beraber isim bulduğumuz sokak kedilerinin, yürüdüğümüz yolların, yemek yediğimiz lokantaların, uzaktan uzaktan bizi izleyen ve muhtemelen dedikodumuzu yapan insanların ve saire, ve saire... / hiçbirinin beni tanıyamamaları için...
Ama olmuyor...
Tanınıyorum hemen ...
..acılarımdan...
:(
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta