Tam ortasındayız parçalanmanın
Görmezlikler, duymazlıklar boşuna
Ayak uydurulamaz oldu evrenimizin
Ne yazına, ne de kışına.
Tam ortasındayız yoksunlukların,
Hiç kimse aldırmazken korkunç tuzaklara
Biliniyormu ki… kim bilir, kimdir?
En sona kalma şansı, atılmadan uzaklara.
Tam ortasındayız amansız kırılmanın,
Anasız babasız kalmış öksüz tabiat’ın
Her gün yeniden canına okunurken,
Farkında olamadık canımıza okunduğunun.
Ortasını da geçtik en sonunda,
Bitiş çizgisi uzanıyor önümüzde
Görmek istemesek de bu gerçek çığlığı,
Bütün haşmetiyle duruyor, bakın işte orada.
Ama biz insanlar hayalsiz duramayız
Bu yüzden bol, bol, serap’ta görürüz:
Çöldeki insanın yalnızlığı, imkansızlığı,
Sonunda anlaşılır… anlaşılır ama,
Görünür bitiş çizgisindeki acı dramı.
Siz durmadan yakın ormanları! ...
Yalnız, orman ve eko sistem'midir yanan?
Tüm nafakamız, yaşamımız, nimetlerimiz,
Biz vuslat uykularımızda uyurken,
Bakın, görün, yanıp kül oluyor oradan.
Bunları söyleyerek sizleri uyarmak
Ne özenti, ne hayaldir, uyanın… uyanın…
Silkinip kendinize gelin, hepsi gerçek.
Kahin olmaya gerek yok…
En güzel yaşamlar, tüm güzellikler,
Bir mevsim gibi, önümüzden geçip gidecek.
“Kemal Polat – Maltepe / İst.”
Kemal PolatKayıt Tarihi : 9.10.2008 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz insanların dışındaki canlıların bizlere kızdıklarını, Çimenlerin bile bize küstüklerini, Tüm mevsimlerin bizlerden intikam almaya hazırlandıklarını bile - bilseydik.............. korkuların, yoksunlukların ne denli acı verci olduklarını anlardık, belki ozaman, herşeyi yağma Hasanın böreği gibi yiyip tüketmezdik.
Sanki artık bizden geçti umutlar gelecekteki nesillerin der gibi...
Sanki bahar varsa artık onu bizler göremeyeceğiz der gibi..
Ve sankilerimiz hiç bitmeyecek gibi..
Tebrikler dostum.. Samimi duygularla yazılmış mükemmel bir çalışmaydı. Başarılarının devamını dilerim.
Ne özenti, ne hayaldir, uyanın… uyanın…
Silkinip kendinize gelin, hepsi gerçek.
Kahin olmaya gerek yok…
En güzel yaşamlar, tüm güzellikler,
Bir mevsim gibi, önümüzden geçip gidecek.
Her işin başı cehalet bence. İnsan önce düşünecek bir ağaç kaç yılda büyüyor, bir canlı nasıl yaratılıyor, nasıl bir dengesi var bu tabiatın ve biz nasıl bu dengeyi koruruz, denge bozulursa ne olur? İşte bu soruları önce çocukların beynine yerleştirmek lâzım, büyüdüklerinde her ne pahasına olursa olsun ormanlara el uzatamasınlar, bilinçli veya bilinçsiz ormanlarımızı yok edemesinler. O canlıların hakkını nerede, nasıl ödeyeceklerini, tüyü bitmedik yetimin hakkı bulunduğunu ve bu hakları nasıl ödeyeceklerini düşünseler kolay kolay yaklaşamazlardı , cüret edemezlerdi diye düşünüyorum. Çünkü çoğu menfaatleri yüzünden yakıyor bu ormanları. Yalnız ormanlar mı yanıyor, ülkemin geleceği , güvencesi, onuru daha niceleridir yanan...Ben onları asla affetmiyorum, kimse de affetmeyecektir. Evlatlarımız da onlardan hesap soracaktır. Duyarlı yüreğinizi, duyarlı kaleminizi kutluyorum. Selam ve saygılarımla
Anasız babasız kalmış öksüz tabiat’ın
Her gün yeniden canına okunurken,
Farkında olamadık canımıza okunduğunun.
nasıl olsa beleş diye savurduklarımıza muhtaç olduk şimdi
ya da gerekli gereksiz yere kullanırken hiç hesap vermedik vicdanımıza
kemal bey kutlarım duyarlı paylaşımınızı
etkin dizelerdi
tam puan
selamlarımla
TÜM YORUMLAR (13)