Bir bir kopuyor yapraklar dallarından,
Ölümün soğuk nefesi vuruyor dallara.
Ne dalın, nede yaprağın çaresi var
Bitap olup gitmişiz biz ağlamaktan.
Günlerimiz sayılıdır bu yalan Dünya'da,
Topraktan gelen mis kokusu
Ve toprağa ulaşacak bedenlerimiz.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Biraz sevgi ver dostum, hep acı var diyeceğim ama işte bizdende bu çıkıyor başka bir şey yazamıyoruz sanırım,selamlar...
Kendinize has yorumunuzla özgün şiirler yazıyorsunuz.İçten,sade,dokunaklı.Bu şiir de sizin imzanızı hakederek taşıyor.Tebrik ediyorum.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta