Bir bir kopuyor yapraklar dallarından,
Ölümün soğuk nefesi vuruyor dallara.
Ne dalın, nede yaprağın çaresi var
Bitap olup gitmişiz biz ağlamaktan.
Günlerimiz sayılıdır bu yalan Dünya'da,
Topraktan gelen mis kokusu
Ve toprağa ulaşacak bedenlerimiz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Biraz sevgi ver dostum, hep acı var diyeceğim ama işte bizdende bu çıkıyor başka bir şey yazamıyoruz sanırım,selamlar...
Kendinize has yorumunuzla özgün şiirler yazıyorsunuz.İçten,sade,dokunaklı.Bu şiir de sizin imzanızı hakederek taşıyor.Tebrik ediyorum.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta