Bir bir kopuyor yapraklar dallarından,
Ölümün soğuk nefesi vuruyor dallara.
Ne dalın, nede yaprağın çaresi var
Bitap olup gitmişiz biz ağlamaktan.
Günlerimiz sayılıdır bu yalan Dünya'da,
Topraktan gelen mis kokusu
Ve toprağa ulaşacak bedenlerimiz.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Biraz sevgi ver dostum, hep acı var diyeceğim ama işte bizdende bu çıkıyor başka bir şey yazamıyoruz sanırım,selamlar...
Kendinize has yorumunuzla özgün şiirler yazıyorsunuz.İçten,sade,dokunaklı.Bu şiir de sizin imzanızı hakederek taşıyor.Tebrik ediyorum.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta