Bitiş Şiiri - Gürsel Pal

Belki döneceksin,
Aniden olacak dönüşün,
Gidişin gibi yar...
Bir sebep mi lazım bu yaşamı sürdüymeye sensiz.
Dönüşünde belki de göremiyeceksin beni,
Yani canımın içi, gözlerimi,
Bedenimi
Ve senin için çarpan bu yüreğimi.
Dört duvara hapsettiğim bedenim saracak seni
Belki de!
Belki de vazoya senin için koymuş olduğum solmuş
Bir güle bakacak o hercai gözlerin.
Bir mum olacak erimiş olan ve yanarken sana beni hatırlatan.
Benim yüreğimin ve fikirlerimin eridiği gibi erimiş olacak.
Kül tablasında bir kaç izmarit kalacak belki de hatıra.
Her dumanda içime çektiğim senin ayrılığındı sevdiğim.
Ani olacak benim gidişim, apansız gideceğim buralardan,
Sakın ağlamasın diye bir not düşeceğim mektubun sonuna.
Sakın ağlama sevdiğim...
Fakat şunu da bilki!
Bu ayrılığaydı benim tepkim,
Bu ayrılığa inat edemedim.
Ve sonunda masadaki o mum gibi
Tükendim ve gittim.....

Melankoli....03-05-2005.... 23-45