Bitiş Şiiri - Simge Özünlü

Kabullenmesi ne zordur değil mi,
Alıştığını bırakması...
Kokusu gelir insanın burnuna,
Tadı gelir ağzına...
Yaşanan anlar küçük şeritler halindedir
Sanki hazır beklerler gibi
Geçerler gözünün önünden,
Gördüğün her tanıdıklıkta.
Sokaklar zindan gibidir,
Oturulan banklar,
Konuşulan köşeler,
Kavga edilen kaldırımlarla doludur.

Zor gelir insana terketmesi alışmışlığını
Ağır gelir dayanması küçük anıcıklara...
Küçük anıcıklar,kulağa ne kadar sevimli geliyor değil mi?
Oysa nasıl can yakarlar...

An olur bazen özgür hissedersin kendini
Tadını çıkarmaya çalışırsın yalnızlığın
Kandırırsın kendini.
Bastırmaya çalışırsın içinin acısını elinden geldiğince
Bir başarır,bir başaramazsın.
Başardığında kendini dünyanın en güçlüsü sanırsın
Dersin 'Yendim aşk denen şu illeti'.
Başaramadığında bi özlem çekersin eskiye...
Keşke dersin,
Keşke bir yolu olsa da herşey eskisi gibi olsa...
Yazık ki biten bitmiştir.
Geri dönüşü yoktur ayrılığın,tek şeritli bir yol gibi,
Dönmeye kalkarsan tehlike,acı ve yeni bitişler yapışır yakana,
Daha çok gidersin dibe
Daha zor nefes almaya başlarsın
Çıkmaya çalıştıkça
Bir bataklık gibi içine alır seni bitiş
Çırpınır,çırpınır,
Pes edersin...