Bitiş Şiiri - Deniz Yavuz

Çabuk mu pes ettik diyorsun bilmiyorum ey aşk bilmiyorum...
Mutluluk o kadar yaklaşmışti ki ne oldu,
Bir güç itiverdi.
Ben seni her zaman eşikten içeri almaya çalışırken
Kendimi buldum eşigin dışında birden...
Ya aşk sana ne diyeyim hı ne diyeyim...
Yok ki benim kitabimda üzmek mutsuzluk yaşatmak yok ki
Bakıyorum dikenlerine bile dokunmaya kıyamadığım güller
Birer birer ağlıyor ...
O yüzden diyorum ya ey aşk
Mutluluk bir hiçmiş.
Belki de ona hiç kılan yaşanmışlığı kaybetmekmiş,
Yıllardir insanlar mutlu olsun diye didişirken,
Birden kendimi bulmuştum seninle
Mutluluk denizinin en derin yerinde,
Geçtimi, boğulduk mu dersin.

İlk defa belki hayatımda geri adım atmalıyım...

Ey aşk senin sevdan beni terketmez,
Gömmüşüm o kocaman
Ama kimsenin giremedigi yüreğimin
En kuytu yerine seni...
Beynimin en ücra köşesine
Kazımışım benliğini, hem de hep bana korku veren
' bu kadar kısa sürede ' terimine inat...
Bu gitmelerde
Ceza yı çekecek olan belki çok insan yok,
Bakıyorum cezalanacaklara en ağırından sen, ben,
Hayalini hep yaşattığımız ve
Kendimizi delice inandırdığımız bebişimiz.
Yani anlayacağın bu hayat bana
Bir beden geniş geliyor,
Bu insanlar bana bir kaç beden geniş geliyor.
Ve bu kadar genişliğe rağmen
Her defasında bir yerlerden patlak veriyor.
Patlağın bir tarafını dikerken
Diğer tarafi açılıyor
Ve biliyormusun aşk
Ben artık yetişemiyorum...