Bitirmeseydin Şiiri - Turgut Uzdu

Güneş batınca gözlerimde
Kahverengi gözlerini düşünürüm
Kahrolası bir hasret yakar içimi
Gözlerine bakamam
Üzülürüm.

Ayrılığın dururken pencerelerde
Yıldızlar gönlüme küskündür
Ay yüzünü göstermez
Sanırım,
Sanırım o da üzgündür.

Mehtaba bakar, susardık
İçimizde anlatılmaz duygular vardı
Hangi mevsim olursa olsun
Gönlümüzde
Hep çiçekler açardı.

Ardı ardına içtiğim acı kahvelerde
Gözlerin hâlâ durur
Her kahverengide gözlerini hatırlarım
İşte o an, işte o an
İçimdeki yalnızlık sel olur, kudurur.

İçtiğim sen olsaydın gözlerine bakarken
Gitmeseydin
Yüzyıllara sığmaz bir sevda olacaktı
Bir hiç uğruna kahverengi gözlüm
Bir hiç uğruna bitirmeseydin.