..Bitirdim Şiiri - Ahmet İslamoğlu

Yıllar yılı bir hayâlin peşinde,
Yele yele şu ömrümü bitirdim.
Zemheri ayında,kış güneşinde,
Bile bile şu ömrümü bitirdim.

Yâr dedim yürüdüm aslı kaftaymış.
Dönüp geri baktım ömür noktaymış.
Kesrette aradım vuslat yoktaymış.
Hele hele şu ömrümü bitirdim.

Bir zamanlar vazgeçilmez dem idim.
İzbe sokaklarda soldu ümidim.
Hiç sormadım,nerden geldim,kim idim.
Kile kile şu ömrümü bitirdim.

Ne noksan tükendi,ne bitti günâh,
Bir zalim nefis ki olmadı ıslâh.
Benlik bıçağıyla her akşam sabah,
Dile dile şu ömrümü bitirdim.

Ruhum feryat eyler özler sılayı.
Ne çabuk unuttum kâl-u belayı,
Olmayan beşikte doğmaz bala’yı,
Bele bele şu ömrümü bitirdim.

Açmadı gözümü bunca desise,
Kulak astım Haktan gayrı her sese,
Kul oldun be gönül zalim nefise.
Hile hile şu ömrümü bitirdim.

Dur dedim durmadın ey deli gönül!
Şimdi ne bağ kaldı ne de gonca gül,
Durma gözyaşlarım çağlayıp süzül,
Sile sile şu ömrümü bitirdim.

Yanmayı bilmedim aşkın nârına,
Berdâr oldum tul-u emel dârına,
Günde bin kez bir serâbın uğruna,
Öle öle şu ömrümü bitirdim.

Vuslat hangi güne,hangi bahara?
Otağı kurup gaflet denen diyara,
Yârden gelen ekmeğimi ağyâra,
Böle böle şu ömrümü bitirdim.

El eyledim câna nazlı yârımı,
Birgün olsun duymadım ki zârımı,
Yağmalattım düşmanıma varımı,
File file şu ömrümü bitirdim.

Her an gelir gönül ölüm fermanı,
İzler yorgun,diz yitirdi dermanı,
Hevâ eleğinde bunca zamanı,
Ele ele şu ömrümü bitirdim.

Dünyanın yükünü vurdum belime,
Vahtan gayrı ne geçti ki elime,
El acırken ağlanacak hâlime,
Güle güle şu ömrümü bitirdim.

Can çıkar,çıkmıyor insanın huyu,
Heran kesilir bu bostanın suyu,
Bitmez arzulara bir hayat boyu,
Köle köle şu ömrümü bitirdim.