Bitirdiler Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Yokluğu, garibanlığı onlar gördü;
Hem okudular, hem de aile baba-anne için çalıştılar...
Sabah okul, öğle bağ-bahçe;
Akşam vakit olursa ders...

Gün, zaman geçtikçe büyüdüler;
Okulu geçim derdinden terk ettiler...
Şimdi ki hayat nerede?
Onlar zorluklarla, zorluklarla yetiştiler...

Aşk mı? Sevdalanmak, hoşlanmak mı?
Görücü üsüllü, baba-anne olur dedi mi? Eyvallah...
Ters davranmak, of deyip surat asmak;
Ne hadlerine? Onlar, onlar büyüklerine;
Saygı da kusur etmediler...

İşte, işte onlar böyle böyle ömür tükettiler;
Tertemiz, göğüsleri kabarık şekilde çekip gittiler...
Çekip gittiler, onlar bu şekilde nefeslerini bitirdiler;
Onlar bu şekilde nefeslerini bitirdiler...

Altmış, yetmiş, seksen...
Belki, belki doksana merdiven dayadılar;
Hak'tan, beş vakit namazdan kaçmadılar;
Hak yolunda son nefeslerini, son nefeslerini;
Emanetlerini tertemiz teslim ettiler...
Bu dünya'yı tertemiz bitirdiler, bitirdiler...