Bitirdik Şiiri - Murat Arıcı

Geride bıraktık işte baharı;
Takvimden koskoca yazı bitirdik.
Yapraklar döküldü çoğu da sarı;
Kış kapıyı çaldı; güzü bitirdik.

Gönül, şuh bakışa hemen kanınca,
Kâfir, şarabından bize sununca,
Taptık hep onlara kendi dinince;
Kapağın’ açmadan cüz’ü bitirdik.

Aynı suya dalmak zor geldi bize.
Hep bildik mekanlar dar geldi bize.
Yârin koynu bile hâr geldi bize;
İyce arsızlaşıp yüzü bitirdik.

Sıçrayıp giderken ordan oraya,
Yıllar sıralanmış meğer araya.
Sonunda dönünce bahtı karaya;
Ocak tütmez oldu; közü bitirdik.

Bir kuru cisimle gezerim şimdi.
En ufak rüzgârda tozarım şimdi.
Etrafı sessizce süzerim şimdi;
Kalmadı hiç feri gözü bitirdik.

Çabucak tükettik sayılı günü.
Yakındır menzile bu yolun sonu.
Henüz göstermişken pusula yönü;
Yokuşa tırmandık; düzü bitirdik.

Ömrünce beklerken bülbüller gülü,
Çiçek çiçek gezip topladık balı.
Şimdi biz de çektik ayağı, eli;
Dönmüyor dil artık; sözü bitirdik.