Söylenecek söz mü var,diller kökünden kesik.
Bilinmez bilgi nedir,ses ve şekiller eksik.
Âlemde sır perdesi,tüm mânâyı saklamış.
Çılgınlar orta yerde,rezaleti aklamış.
Zaman gizli düşmandır,pusuda her an hazır.
Fırsat bulursa şayet,ne varsa kökten kazır.
Uyanık olmak gerek,her vakitte ayakta.
Dinleyen bulur elbet,mutlak doğruyu Hak'ta.
Kulağımda çınlayan,sessizliğin mânâsı.
Yalandır,kötülüğün; bilinen tek anası.
Sarmışsa kâinatı,çaresiz hastalıklar.
Geçersiz kaldı demek,eldeki ustalıklar.
Sebepler zincirine,takılmış hayatımız.
Tek yöne sürükleyen,bizim kendi adımız.
Sonsuz uzak noktada,ne var asla bilinmez.
İpsiz derin kuyuya; güvenipte inilmez.
Gizli gerçek anlamı; tek hece tarifi sır.
Oldu olacak derken,aradan geçti asır.
Çözülmedi bilmece,yarıda kaldı bilgi.
Giderek yavaş yavaş,azaldı mevcut ilgi.
Belki bulurum deme,konulacak ilk handa.
Yandı eski eserler,alev alev külhanda.
Ağladı tüm melekler,gelecek nesillere.
Kapıldı binlercesi,akan azgın sellere.
Söylenecek söz vardı,mezarlıkta son buldu.
Faili meçhul şimdi,kabirler de soyuldu.
Değer,denilen mefhum; değerini yitirdi.
İnsanı ufak bir kurt,yiye yiye bitirdi.
Kayıt Tarihi : 11.4.2009 22:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Münir ÜSKÜDAR
TÜM YORUMLAR (1)