Bitir İçimdeki Yetim Hüzünleri

Yüreğimin umut haritasında arıyordum ismini
Dönüşsüz ayrılıkların yüz ölçümlerinde kayıptın
Kanayan dünler çekiyordum inatla kör kuyulardan
Henüz kurumamış anıların pembe şehrindeydim
Hiç okunmayan mektuplar biriktiriyordun kutunda.

Nemli bir zaman kapsülüydü belki de umutsuzluğum
Yankılarla kutsanan mezar taşları gibiydim yüreğinde
Soğuk çağrılar biriktirirdi bir kadın bana gövdesinde
Islanmış kanatlarıyla uzak göçlerden dönerdi kuşlar
Tutkulu sözcüklerden kurulu aşktı ozan ruhumda.

Suskumun suretlerini izlerdim sırçasız aynalarda
Bütün sorular bir kendine yanıttı sıvasız odalarda
Sen kıskanç bir sofra hazırlardın hicranlı kırlarda
Dudağımın retinasından aşk süzülürdü şarkılarla
Anlam kendi içinde binlere bölünürdü çatırtılarla.

Gelgitlerden aşınmış dallara martılar yuva yapardı
Küflü bıçak sırtıydı an, mağrur yanlarımız ağlardı
Terk edilmiş kentler gibiydik, kavuşmamız masaldı
Öfkeli bir rulet dönerdi içimizde, zarlarımız kanardı
Fısıltılı bir sessizlikti gözyaşı, hep ayrılığı sayıklardı.

Günlerin omzuna yaslanarak ömür batımını izlerdik
Yılgın bir esintiydi an, sarılmasız geçen anları özlerdik
Parmaklarımız üşürdü öfkelenince, biz aşka söverdik
Hüzünlü replikle çıkardık sahneye, rolümüzü severdik
Mağrur bir bıçak kanatırdı yüreğimizi, aşktan geçerdik.

Kırgın sevişmelerin yatağında olmazlardı paylaştığımız
Bakışlarından yayılan mevsimlerdi hep helalleştiğimiz
Birbirimizden uzak şehirlerde kaybolmuştu kimliğimiz
Sarı albümlerin sayfalarında sargılıydı sevda mazimiz
Karanlık bir menzildi özlem, ışık hızıyla beklediğimiz.

Siyanür bulaşmış bedenimdeki nefes tükenmeden gel
Hücrelerimdeki deli coşkular tenimi terk etmeden gel
Bitir içimdeki yetim hüzünleri, nefesim bitmeden gel
Ölüm gibi sız sevdalı gönlüme, can terk etmeden gel
Kurşuna dizecekler gelmezsen, aşkın bildirileriyle gel.