BİTİP TÜKENDİK
Ayrılığa gözü kör,
ayrılığa duyarsız kaldık.
Uçtu elimizden aşk denilen güvercin.
Bittik sevgili,tükendik artık.
Yüreğimizdeki aşkı
iplere dolayıp birer,birer idam edip,
yok ettik kendi kendimizi.
Sevdik, sevildik,
ama bu aşkın kıymetini bilmedik,
bilemedik Sevgili.
Yavaş yavaş,
eriyip yok ettik kendi kendimizi.
Kimi zaman ağladık.
Kimi zaman ağlattık aşk uğruna.
Ne biliyim işte sevgili.
Biz kendi kendinizi yok
edip bitirdik işte.
Ölüydük, dirildik.
varolduk.
Şimdi ise aşk'tan geriye
kör karanlık odalarda,
özlem şiirleri kaldı dilimizde ,
Tükendik bittik işte.
Bir zamamlar,
boş değildi ellerimiz.
Ağaçlara kazımıştık kalp içinde
isimlerimizi.
Ne garip değil mi sevgili.
Ağaçlar bile şahit olmuştu sevgimize.
Sebepsiz üşüyor belki ellerimiz.
Kimseye görünmüyor sessizliğimiz.
Şimdi ise paramparça edilmiş bir aşkın,
katiliyiz sevgili.
Eritip yok ettik birbirimizi.
....
Eyüp DoğruKayıt Tarihi : 5.12.2018 20:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!