Sanki ezelden beri tanışıyorduk,
Bir sır kitabının sayfaları gibi açıldık,
Bitimli değildi, sona varamadık,
Açıldıkça kapandık, büyüdükçe yazıldık
En fazla yanındayken özlem duyuyordum,
Bu kendimi özlemekten farklı değildi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
