Bitik Afrika Şiiri - Necip Zeybek

Boynuzu burası Afrika’nın,
Dağ, tepe vadi yok,
Her yer dümdüz kuraklık,
Ve köşe başı mezarlık.
Bırak ağacı,
O kadar büyüdü ki acı,
Ot dahi bitmez bu topraklarda artık.

Allah’ım,
Öyle sıcak, öyle kurak ki kıtamız,
Hani dörtte üçümüz suydu,
Biz çamurdandık hani…
Bak özümüz kurudu,
Toprak şimdi tamtakır…
Ve o kadar kurudu ki bozkır,
Haydi, gezinemez üstünde,
Telef oldu ineğimiz, kuzumuz, atımız,
Uçmuyor üstünde börtü böcek bile…

Bulutlar, yağmurlar gitti,
Ormanlar, madenler bitti,
Kalmadı toprağın bedi bereketi,
Beyaz adamların bile çoğu çekip gitti bu kıtadan,
Ama bitmedi Afrika’da talan ve yalan,
Terörle cebelleşiyor geride kalan,
İşe yaramadı yalnızlığımız,
Demek ki iki büklüm yaşamak alın yazımız,
Afrika kördüğüm, yok kara kıtada çözüm,
Bizi bekleyen ya zulüm ya ölüm!