Bitik Adam Şiiri - Ferman Kemal Zencirci

bitik bir adamın suskunluğuydu
düşleri rehin alınmış çocuğun
her düşünüşte
tükenme mazeretıydı
bir elden bir ele
çürüyerek ölen karanfili..

Berraklaşmadı mekan
karardı tam zıttı
ve her karanlık korku saçtı
... aydınlığa kavuşan karanlığın içinde anıları
oysa kimse bilmemeli
gözlerine gelmemeliydi bir daha
bitip gitmeliydi..

Her düşünüşte
deli bir çocuk olmak istedi oysa
kimsenin umursamadığı
elindeki çantada ne olduğu
kimse tarafından bilinmeyen
bir durakta inip
diğerinde aynı güzergah otobüsüne binen
ve herkese dualar eden bir deli
ama olmadı onu da beceremedi
bitik adam demişlerdi adına
kimseye benzemeyen
yaşamayı hiç kimse kadar güzel beceremeyen
bitik adam...