Biterken.. Şiiri - Emel Armutlu

Uzanır sıcaklığındaki ellerim yüzüne
Savurur damlalarını gözünden
Çekinir okşamaya
Atlamaya korkarım uçurumundan
Çekilirken öte yanına
Gerçekleşmesini istemediğin hayallerim
Toplanır ellerimde
Arar geçmişi izlerinde
Başka izlerin gölgesinde
Geri çekerek kendini
Eğer başını hissettikleri omuzlarında
Bırakırken bir yanda geçmişi
Ağlar İstanbul yanaklarına
Sokakların sessiz çığlıkları eşliğinde
Tümsekleri kaldırımların yükselir gözlerinde
Anıları zihninde
Parçalanır birer birer kareleri
Sığmaz hüzün bedene
Dokunmak ister daha çok
Kaybolan duyguları günah gibi
Anımsadıkça kaybolur tek tek
Üşürken avuçları
Donar parçaların derinliklerinde
Savrulur sarı saçları inerken damlalar
Her bir teldeki içli dokunuş
Yıkılır uçurumlarında kayalar
Yarım kalan yaşanmışlıklar
Bıraktığın yastığında kokunu
Bastırır kuytularında özlemim
Bakar maviliklere derin
Kanatlarında kuşların umutları
Götürür seni
Yenilir yokluğuna benliği
Düşer yeşil yaprakları ağaçlarından
Çıplak ayakları sonbahar yalnızlığında
Korkar yalnızlığım yol alırken yeni ufuklara
Korkar unuturken bizi
Boşluğumda bakışların
Çırpınır da kurtaramam
Bırakırım seni sonsuzluğa..

12.02.2011 03.35