Biter mi Hikayesi Denizin...

Rüzgarlı bir temmuz öğle üzeri bodrum kumbahçe elimde bir sade gazoz Nebile bakkaldan tarla sokağa yürüyorum …

Sahilde insanlar kimi denize giriyor kimi güneşleniyor uzakta elinde bir kova bağırıyor çocuk süt mısır varrrr …

Anneannem karışık kızartma yaptı aklım hem evde hem denizde yemeği yiyip kaçsam yine
yüzmeye kızacak ama beni tutamaz ki gireceğim işte adımlarımı sıklaştırıp neredeyse koşar
adımlarla evde aldım soluğu oturdum sofraya bu arada yer sofrası mis gibi kenarda bekleyen
ortasından kesilmiş karpuz …

Bu arada dün babam sabahtan geldi 1-2 saat uyudu üst katta cibinliğin içinde
bende uyanmasını bekledim tekrar çıkacak yola gitmeden harçlığımı kapmak için
sabırsızlanıyorum …

Yemek bitti anneannem süngere gidecek beni de teyzeme bırakacak
göz kulak olsun diye…

Tabiî ki durur-muyum doğru yalıya bu sıcağı anca deniz keser girmeliyim ve
yüzmeliyim iskele altlarında geçip deniz böcekleri toplamalıyım yine bir yığın çıyan buldum ne
tuhaf geliyordu kesiyordum boydan ölçüsüz falan her kesilen parçası denize doğru kaçışıyordu …

Doyulur mu denize lakin karnım açıktı teyzeme bir koşuşla doğru yanına kedi gibi ayaklarının
arasın da bakalım bu gün ne verecek ilkinde sofrasında neler yiyeceğiz …

Allah ne verdiyse teyzen kızmadan kaç yalıya akşama kadar yalıda denizle boğuşmak ve geceye
yemek faslından sonra tekrardan yalı kıyısına gelip büyüklerin hikayelerini dinlemek saman dolu
yastıkların tüm yorgunluğumuzu alırcasına dayanak olup neredeyse uykuya daldı dalacak hallerinde...