Biter Elbet Şiiri - Mine Özdemirtaş

aşk denince nedense batık gemiler gelir aklıma hep
suyun altında çürümeye terkedilen Amforalar gelir.
ne taşıdıkları neyi yaşadıkları gizlidir / hepsi de
kendi yollarını çizmiş sonra da elleri kesilmiş gibidir.
dalgakıranlar da efsunludur bilir misiniz?
fikrime takılanların bir hamle gerisindedir deniz feneri
olmayacak saltanatlar gelir geçer önünden de kılı oynamaz
tutar bakışıyla boşluğa atar / ah menzili ki ufku kadar
hiç bilinmeyen köşelerden nasıl çakıyorsa birden
öyle göz kırparak işte -kimsesiz / Aşk gibi...

ekim dallarına bu hafta sarılar yağdı
sizin için bir sakıncası yoksa istanbul diyecektim
Iki bine eklendi on ve yedi dilim sürçtü
aramıza biri daha katıldı söz meclisten dışarı
üç harfi ve küçücük, minicik zemheri bakışları vardı
aç gözlüydü ve kapkaça aşina / lafı dilimden aldı
forsa zamanım da değildi/ başım eğildi, şakladı kırbaç
ellerim ayaklarım zincir ve ben/ hayır olmaz
çığlığı önlemek için ne tedbirler aldım anlatılmaz
ecinlinin beni görmemesi mümkün olmadı yazık!
mahmurluğunu attı üstüme hücreler/ su çekildi
katillik, masumluk ve cinayet koktum
zevk-i sefaya düştü gölgem/ cürm-ü yalan
hükmü müebbet / temyiz edecek değilim

//sonsuzluk kadar cezalı ve bir o kadar da edalıdır sürgün
- bu aşk ta biter elbet//