Biten Dostluklar Şiiri - Ozlem Zabitgil

Dostluk mu?
Bitmemis bir resim misali
Bakarim uzaklardan yakinlardan gecen bir uĝ ultuya
Bitmislik mi, hic bitmemislik mi, yoksa hic yasamamislik mi aci olan?
Var miydi? Yok muydu? Yoksa yok mu oldu zaman asimiyla?
Bitmemis bir mektup misali!
Yarim kalmis sonra da kaybolmus
Tavan arasina atilan cocukluk dű sleri gibi
Eski hatira kirintilariyla çöp tenekesine itilmis
Direnirken sű pű rgeye, karsi koyamamis, kű rekten kaymis
Hayatin tozlariyla elveda eylemis
Var miydi yoksa yok muydu?
Belli belirsiz kimliklerin sergilendigi
Maskelerin coĝ aldigi
Huzurla huzursuzlugun kardes gezdigi
Arkadasliklarla kimsesizligin kol gezdigi bu diyarda
Bir aldatis gözegelir
Bir gulumseme
Bir sadakat sinavi
Sen ben ve O
Hangimiz suclu
Hangimiz onurlu…
Hangimiz mutlu?
Mutluyum demek yetmiyor iste
Gulumseler cű rű k bir fidan bű yű tű yor
Seviyorum demek yetmiyor
Kelimeler celimsiz bir çali
Davranislar okka basiyor
Sozler anlamsiz artik
Yabanciyiz hepimiz
Selamlasan, konusan dudaklar ve yabanci ruhlar
En bű yű k kimsesizlik o
Varolan insanlar,
yokolan ruhlar
Kimse veremez kendinde olmayani
Yardim mi ettik?
Kim kime yardim edebilir ki
Sen ilk once kendine yardim et
En buyuk kotuluk
Kendisine yapilan haksizliktir
Onu, bunu, sunu inandiririz da, kendimiz kanmayiz
Uyurken bile uyanik olan vijdanimiz hesap sorar
Okumak, yasamak ve gormek mumkun mu hissedemezken
Sen beni inandirmaya ben seni inandirmaya calismalayalim artik
Sen de yanlissin ben de yanlisim
Kimse kimseyi duymuyor ki
Saniyeleri asindirip
Bir o yana bir bu yana
Anlamsiz zaman dilimleriyle carpisiyoruz
Varolan vucutlar duragelen hissiyatsizliklar
Sarmis dort bir yanimizi
Kimse yok aslinda
Kimse yoktu zaten
Kimse olmasin da zaten
Ne guzelmis sahte olan herseyden arinmak
Kendine sarilmak,
Kendini sevmek, dinlemek ve sahip cikmak
Iste oylece huzur bulmak
Hani gunes batarken oturursun ya
Icine binbir karisik huzur yansir
Hayatin damlaciklari ruhunun gözeneklerini doldurur
Öylece perde serer huzur siyah bulutlarin önüne
Ve duyarsin uguldayan doganin cagrisini:
Herkes kendine be anam
Alip basimi gidem,
Git valla
Ucsuz bucaksiz ormanlara
Huzurlu aksamlarin oldugu koselere
Doya doya bakayim gulumseyen yildizlara
Elvede diyeyim insanlarin cigliklarina
Anlamsiz bagrismalarina
Hissetmeden soylenen sevgi sozcuklerine
Hoscakal diyeyim
Artik sen savas kendinle
Benim gucum yok inan
Ben gidecegim
Huzur getirsin diye tenha geceler
Yalniz olmak ne guzel diyecegim
Huzurlu ve sukunetli aksamlari selamlayacak
Sahte olan butun yű zlere elveda diyecegim
Ne bagrisacagim, ne konusacagim, sadece bir gulucuk,
bir de sicacik elveda konduracagim
Huzursuz birliktelikler yerine