Bitecek elbet Şiiri - Mehmet Çiftci

Yüzme bilmem ben biliyor musun can,
Boğulmaktan korkarım,
Girmem en sığ sulara.
Yine biliyor musun çok korkarım denizden.
Vapurla boğazı geçerken bile,
Karaya çıkamayacağım diye,
Endişe kaplar ürperirim.

Hani demiştin ya;
Kara Denizin dalgaları sana sevgimi getirecek,

Kapadım gözlerimi,
Bırakıyorum kendimi
O çok korktuğum denize,
Yutmak için tüm denizi.
Ben yutamasam bile
O beni yutar ya can,

O hiç sevmediğim acı tuzlu deniz suyunu,
Yudumlayacağım.
Olamaz diyorsun değil mi?
Olur can olacak elbet,
Ben yutmasam da o beni yutacak.

Ve benim cansız bedenimi
Sevgini taşıyan Kara Denizin
Dalgaları sarmış olacak can.

Ölümüm de mutlu olacak elbet,
İşte o zaman seni ne kadar sevdiğimi anlıyacaksın.
Üzülme öldüm diye olur mu can,
Gerçek sevgi biter mi ölümle,
Bekliyorum orada seni büyük sabırla.

Elbet bir gün geleceksin,
Kollarını boynuma saracaksın can,
Acele etme ama mutlaka geleceksin.
Ve bu hasret bitecek can
Bitecek elbet.