Buruk, buruk içim hep
Yanık. yanık bağrım hep
Boğuk, boğuk sesim hep
Şöyle bir rahata eremedim
Uçup giden bu benim ömrüm savrulan
Ateşlerde yanıp közde kavrulan
Gencecik bedene kanser konulan
Beden bu benim bedense eğer
Parçalasın eşim dostum anam babam kendini
Bitip giden bu genç ömre değer
Aslı astarı yokmuş anladım
Dünya uzunca bir rüyaymış meğer
Ölümü göre, göre yaşıyorum
Nasıl dayanıyorum bende şaşıyorum
Ağlamamak için gözlerimi kaşıyorum
Bakmayın yüzüme bakmayın ne olur
Bir rahat bırakında
Ağlayayım doya, doya
Boşa teselliye çalışmayın
Bitecek çok yakında bu rüya
İBRAHİM BAŞPINAR
İbrahim BaşpınarKayıt Tarihi : 23.8.2010 01:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kanser hastası bir yakından etkillenilmiştir. Allah rahmet eylesin.
![İbrahim Başpınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/23/bitecek-bu-ruya.jpg)
Selam, sevgi ve saygıyla.
TÜM YORUMLAR (1)