Bir rıhtımdayım akşamüstü,
Dalgalarla kayalar anlaşamamışlar yine.
Teknelerle martılar birbirlerine küsmüş,
Güneş de son ışıklarını gösteriyor bize.
Issız bir sokaktayım bu gece,
Lambalar yanmak istemiyor sanki.
Köpekler yuvalarına çekiliyor sessizce,
Karanlıkta sırıtıyor baykuş sinsi sinsi.
Şehrin ortasında sis içindeyim,
Arabanın puslu camında bir kalp,
Dalgın adımlarla kalabalığın izindeyim,
Üstüm başım kirli, ruhum bitâp.
Kayıt Tarihi : 9.2.2022 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlık üstümüze çullanır bazen; kaçamayız, saklanamayız, öylece kabulleniriz. Hatta yeri gelir biz misafir ederiz onu kendimize , bile bile.. Bir aşığın kafasını çevirdiği her yerde aşkın tezahürunu görmesi gibi her cisimde ateşleriz yalnızlığı. Odun kömürünün içten içe, alevsiz yanması gibi, belki de yakacak bizi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!