Bitanesi Şiiri - İshak Ceran

Gönlümün bahçesinde açan bu baharlar,
İçindeki birbirinden güzel güller, papatyalar,
Sensiz bir hayatı duyunca hepsi yerinde koparlar,
Ama ben sensiz ölürüm bitanesi.

Çöllerde susuz kalmış biri gibi,
Yağmurla canlanan doğa gibi.
Susuz kalan doğa çöllere döner,
Ama ben sensiz ölürüm bitanesi.

Bu birbirinden güzellikler sensiz sadece kuruyorlar,
Ben kurumam yok olurum.
Onlar su olmadan sadede ölürler,
Ama ben sensiz yaşayamam ki öleyim.

Tutmaya öpmeye kıyamadığım o ellerini,
Şimdi kim tutacak kim öpecek?
Benim seni ölümüne sevdiğim gibi,
Kim sevecek kim saracak?

Sen nazlı yarsın ben de İshak,
Bir kızımız olursa adı olsun Irmak.
Kollarımda uyutsaydım seni hayaller kurarak,
Huzur içinde ölelim, mutlu anıları geride bırakarak.

Yarinden ayrılırsan sakın ağlama!
Ölmek için kendini yollara atma,
Bırak o atlasın o ölsün uğruna,
Ama aynısını sen yapma.

Kurban olurum o uzun siyah saçlarına,
Baktıkça bakasım geliyor sana,
Hele ki o gülüşün var ya,
Bin can katıyor canıma.