her mevsim sevdim ben seni sevmeyi,
yazını, kışını, güzünü sevdim
acılar öğretti aşkı bilmeyi,
verdiğin elemi, sızını sevdim
sensizlikmiş meğer ölüm sandığım,
gizlice ağlamakmış zulüm sandığım,
cesaret edip de bakamdığım,
bir rüya misali gözünü sevdim
seviyorum seni dediyse dilin
başlar hikayesi bülbülle gülün
yüreğimden sana çıkan her yolun
izini, taşını tozunu sevdim
buz tutmuş gönlümü ateşe verdin
gönül sarayıma birtek sen girdin
ayrılmayalım der dua ederdin
aminler verdiğim sözünü sevdim
can gitti sevdana tutulduğumdan
sen kaldın canımda can olduğundan
seni sende sevdim sen olduğundan
ben senin ruhunu özünü sevdim
çileler kederler hep bana gelsin
gül yüzün solmasın daim gülesin
karanlık dünyamda sen en güzelsin
ay gibi bembeyaz yüzünü sevdim
uçan kırlangıçlar yoldaşım oldu
taze tomurcuklar sırdaşım oldu
yanardağlar bile kardaşım oldu
ateş-i aşkınla közünü sevdim
kilitli hazinem sırrımsın benim
bedenim yüreğim serimsin benim
Elifim biricik yarimsin benim
derdini, çileni, nazını sevdim...
ELİF HİZMETLİ...seni çok seviyorum...
Yavuz Selim DoganKayıt Tarihi : 10.5.2006 23:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
senin geleceğinde de aynısını diliyorum.
TÜM YORUMLAR (3)